Przyjacielowi, który stał się

jak podarunek niezasłużony,

jak promień słońca w dzień deszczowy,

pieśń, tęcza, kwiat...

wśród dróg zgubionych.

Przyjacielowi w dniu smutku

i na radosne godziny milczenia...

na powitanie - i dnia każdego -

na do widzenia

Za tyle mam Ci, Jezu dziękować -

że życie upłynie...

W wiecznym spotkaniu

za przyjaciela będę Ci spiewać!

za skarb największy, niezasłużony,

w ziemskim wygnahiu...

Lublin, 6 czerwca 1986